Kasteelgracht Apeldoorn: schoner? ’t Is maar hoe je het bekijkt !

Wat zat ik er naast met mijn schrijfsel van 23 december 2011

Dacht ik in mijn vorige ontboezeming dat (het bedrijf Oldenhof namens) Waterschap Veluwe juist begonnen was met het opschonen van de Kasteelgracht, bleek het helaas dat ik goed fout zat! De twee keer 'op en neer' in de Kasteelgracht langs de Fortlaan waar ik over schreef was schijnbaar het sluitstuk van de gehele operatie. Onvoorstelbaar…, broddelwerk noem ik het. Volgens mij heeft men zich er (weer) met een Jantje van Leiden afgemaakt! Ik kan me niet voorstellen dat er toezicht van Veluwe is geweest, als dat wel het geval was dan is een gang van de toezichthouder naar een oogspecialist bittere noodzaak.

Op tweede Kerstdag heb ik een ‘rondje’ Kasteelgracht gemaakt; ik zag dat op sommige plaatsen het riet en de beplanting (het onkruid zo u wilt) was verwijderd. Ik zag ook dat op sommige plaatsen het riet helemaal niet weg was gehaald en dat de troep in de gracht ook lang niet overal was weg gehaald. Met name langs de Fortlaan en langs de Lage Landenlaan was dit het geval. Onder de brug én in het gedeelte van de gracht tegenover Talma Borgh is het een vieze bedoening. Ook op andere plaatsen was het maaisel (riet en/of onkruid) slecht weggehaald.

Ik heb foto’s genomen om een en ander te bewijzen. De beelden zeggen genoeg. Ze laten ook zien dat het toezicht van Waterschap Veluwe ook niet alles zegt… Men zegt tegen derden dat er geschouwd gaat worden (kijken of de sloten/vaarwaters wel schoon zijn etc.) en men deelt zelfs waarschuwingen uit en/of legt bestuurs-/dwangmaatregelen op, zelf gedoogt men echter dat toestanden zoals in de Kasteelgracht gebeuren. Nauwelijks te geloven, de foto’s bewijzen het echter.

Ik hoop dat (namens) Waterschap Veluwe het door mij en anderen gesignaleerde toch nog tot tevredenheid van allen in orde zal worden gebracht. Ik heb er een hard hoofd in; als ik ongelijk krijg (en dat hoop ik natuurlijk) dan zal ik dat hier ook melden!

Dan nu de foto’s. Ik heb ze ook ter beschikking gesteld aan de webmaster van de site www.Kasteelgracht-Apeldoorn.nl.

27-12-2011  De gracht bij het Bastion

27-12-2011  Overloop aan de Kasteellaan

27-12-2011  Hoek Fortlaan - Lage Landenlaan t.o. Talma Borgh

27-12-2011  Brug Woudhuizerallee t.o. Talma Borgh

27-12-2011 Brug Woudhuizerallee t.o. Talma Borgh

27-12-2011  Hoek Fortlaan - Lage Landenlaan, t.o. Talma Borgh

Kasteelgracht Apeldoorn: schoner…?

Zou het dan toch eindelijk gebeuren?

Met verbazing zag ik vanmorgen twee maaiboten in de Kasteelgracht. Wie had dat nu gedacht? Ik niet, de verbazing ging over in opluchting. Zou Waterschap Veluwe nu dan toch eindelijk een gedeelte van de wens van de Kasteelgracht-bewoners gaan vervullen? De wens om de troep in de gracht op te gaan ruimen, de troep bestaande uit waterplanten waaronder het beruchte gaafvederkruid? Wat ging men doen… maaien en opruimen/weghalen? Het heugelijk feit van de aanwezigheid van de boten heb ik gauw even vereeuwigd! Vooralsnog bewaar ik de foto's op mijn computer, in bewerkte vorm plaats ik ze hier: uit oogpunt van pricacy heb ik de medewerkers weggepoetst. Ik weet het: het lijkt niet, 't is niet anders...

Echter: ik heb de boten slechts twee keer gezien, neen, eigenlijk vier keer. Eerst komend uit de richting De Hovenlaan, naar de het ‘draaipunt’ op de kruising Fortlaan – Lage Landenlaan (1e keer), daar draaien en weer terug richting De Hovenlaan (2e keer). Na verloop van tijd weer dezelfde route, dus de 3e en 4e keer. De ene boot nam zo waar afval/troep mee, de tweede (de kleine) kwam en deed verder niets… zo leek het tenminste. Wellicht dat de bestuurder/stuurman de gracht aan het verkennen was… wat moet je anders bedenken voor de/zijn aanwezigheid?

Mijn opluchting veranderde naderhand in teleurstelling… ik zag de boten de rest van de dag niet weer, wellicht dat er andere taken waren, wie zal het zeggen? Wat een geluk dat ik de aanwezigheid van de maaiboten kan bewijzen…

En hoe nu verder? Ik ga uit van het goede van de mens… dus ik denk dat men de volgende week verder zal gaan en dat een daadwerkelijke opruiming en opschoning van de Kasteelgracht zal gebeuren. Gelet op de ervaring vanuit het verleden ben ik toch enigszins sceptisch…

Waterschap Veluwe, dank voor het begin. Geen dank voor de rotzooi die door uw maaiboot is veroorzaakt (een foto plaats ik bewust niet!). Wij hebben de Kerstdagen weer het uitzicht op een vieze troep in de gracht… Hopelijk heeft u, college van Dijkgraaf en Heemraad en Algemeen Bestuur een leuker uitzicht tijdens uw Kerstdagen… En: vergeet u niet dat het belangrijkste punt voor ons als grachtbewoners is de HOOGTE van de waterstand...!

23.12.2011- ca. 10:00 uur. Maaiboten in de Kasteelgracht, Apeldoorn.

23.12.2011 - ca. 10:00 uur. Maaiboot in de Kasteelgracht, Apeldoorn.

Beantwoorden Kamervraag kost 3750 euro…

Daarom moeten Kamerleden m.i. minder vragen, meer lezen en meer doen

Volgens NU.nl (en ik ben het gaan checken in de stukken van het Ministerie van Binnenlandse Zaken) zijn ministeries dit jaar 11,5 miljoen euro kwijt aan het beantwoorden van schriftelijke en mondelinge Kamervragen. Dat is € 3750 per vraag. Ja, ja, u leest het goed: drie duizend zevenhonderd en vijftig euro. Dat verdient de ‘gemiddelde’  Nederlander per maand niet eens. Dat lag, volgens het CBP in 2010 op € 2883 voor de beroepsbevolking en op € 1533 voor de niet-werkzame bevolkingsgroep.

In 2004 kostte een Kamervraag volgens schatting van het Departement  € 1750. In circa  zeven jaren een stijging met € 2000 per vraag.

Nog even een paar cijfers: één aangenomen motie kost € 7500, de ambtelijke voorbereiding van één debat kost, schrik nu niet: € 15000.  Voor het ‘bedienen’ van de Tweede Kamer geven de ministeries jaarlijks € 30.000.000 uit.

De cijfers werden opgevraagd door VVD-fractievoorzitter Stef Blok. Hij ergerde zich aan de verspilling van overheidsgeld door het werk dat o.a. aan de Kamervragen moet gebeuren. Op grond van de cijfers die het Ministerie in een brief van 15 december 2011 kenbaar maakte ziet Blok reden om er bij zijn collega’s in de Tweede Kamer op aan te dringen zich te matigen in het stellen van vragen. Een tweetal citaten van Blok: "In ieder verkiezingsprogramma stond dat we moeten bezuinigen op ambtenaren" en "De Kamer zorgt zelf voor enorm veel bureaucratie met moties en vragen die er alleen voor het effect zijn".

Er verandert in 2012 veel in de zorg. Maar wat en waarom…?

Informatiebijeenkomsten van Menzis, een waardevol initiatief

Zoals iedereen inmiddels weet verandert er in 2012 nog al wat in de zorg. Beperking van de basisverzekering, overheveling naar de aanvullende verzekeringen, contracten met zorgverleners of juist geen contracten, niet alle behandelingen meer in alle ziekenhuizen, en ga zo maar door.

Menzis heeft gemeend voor haar verzekerden informatiebijeenkomsten te gaan houden, zodat zij die dat wensen op deze bijeenkomsten uitvoerig geïnformeerd en bijgepraat kunnen worden. Dit is voor zover ik weet voor het eerst dat een zorgverzekeraar met een dergelijk initiatief komt.

De bijeenkomsten werden gehouden in regio’s waar relatief veel Menzis-verzekerden wonen: Delfzijl, Groningen, Enschede en Arnhem. Ook wij hebben ons aangemeld, belangstellend en benieuwd wat er verteld zou worden. 

Vanmiddag was voor ons de bijeenkomst in Arnhem, van 16:30 uur tot ca. 19:30 uur. Formeel was gepland twee uren. Er was een presentatie middels sheets van de wijzigingen in 2012 en hoe Menzis denkt ook in 2012 goede zorg te kunnen blijven bieden. Zorgbelang Gelderland verzorgde daarna een presentatie over wat haar taak en mogelijkheid waren. Voor ons was deze instelling niet bekend, dat zal aan ons liggen. Ik ga dat verder uitzoeken, het leek me een instelling die heel wat toegevoegde waarde voor met name de consument kan hebben.  Na de presentatie bestond onder het genot van een hapje en drankje de mogelijkheid om persoonlijk met deskundige  medewerk(st)ers van Menzis over de wijzigingen te spreken. Er werd goed gebruik van gemaakt, soms was er even een wachttijd…

Er was in mijn ogen feitelijk maar één opvallend iets: het aantal bezoekers was beduidend lager dan ik had verwacht. Dat kan een aantal oorzaken hebben: 1) de informatie van Menzis is tot dusver voldoende geweest, 2) ‘men’ heeft al voldoende informatie op andere wijze ingewonnen, 3) ‘onbekend maakt onbemind’ of ‘men ziet het te zijner tijd wel’. Ik denk dat het 3e punt wel eens de belangrijkste reden voor het geringe bezoekersaantal kan zijn geweest.

Hoe het ook zij: ik ben zelf ruim 30 jaren in het zorgverzekeringsvak werkzaam geweest en ik heb mijn kennis over de zorg en wat daarmee samenhangt redelijk goed op peil weten te houden. Toch heb ik baat gehad bij de informatie tijdens en na de presentatie. 

De bijeenkomsten vind ik een waardevol initiatief: het zal me niet verbazen als de concurrentie / collega zorgverzekeraars dit voorbeeld zullen volgen.  Menzis bedankt!

Activisten uit milieubeweging... stedelingen?

Een opmerkelijke uitspraak, dat wel.

In een artikel over staatssecretaris Atsma in het blad voor CDA-leden (december 2011) voor wordt hem de vraag gesteld wat hij vindt van de discussie in het CDA over het 'rentmeesterschap' dat wellicht wordt aangepast in 'zorg voor de aarde'. In zijn antwoord komt naar mijn mening duidelijk naar voren dat hij, zoon uit een boerenfamilie die meer dan tien generaties dezelfde grond geërfd en bewerkt heeft, echt oog heeft voor duurzaamheid die in 'zorg voor de aarde' nodig is. Hij weet waar hij over spreekt! Er volgt dan een opmerking die mij aanspreekt:  Veel activisten uit de milieubeweging van vandaag wonen en werken hun hele leven in de binnensteden. Zij vergeten wel eens dat juist op het platteland de zorg om de aarde gelijk staat aan de zorg om het dagelijkse brood.

Wat mij betreft: wie de schoen past trekke hem aan!

   

Even wat rustig aan gedaan…

Dat betreft alleen het ‘werken’ aan dit webblog

Door allerlei omstandigheden heb ik de laatste weken bewust minder tijd aan dit webblog besteed. Dat is, weet ik, voor een blogger een zware ‘zonde’. Immers, “continuïteit zorgt er voor dat de leeswaarde van een webblog aanwezig en behouden blijft… Dat moet een van de belangrijkste argumenten voor een webbloger zijn”. Dit is een opmerking die ik ergens in een handleiding voor bloggers las en die me is bijgebleven. Dat die handleiding al uit 2005 stamt doe niet terzake denk ik.

Ik heb me de laatste tijden met allerlei zaken bezig gehouden, zaken die tijd hebben gekost. Ik noem hier het me verdiepen in wat het internet zoal aan mogelijkheden biedt, het leren en toepassen van de basisbeginselen van de sociale media (of zoals en kleindochter het opmerkte ‘nou, nou, opa is op Facebook en twittert!’). Dat zijn activiteiten die veel energie en tijd vergen, echter ook veel plezier geven. Soms ook is het prachtig om gevraagd of ongevraagd commentaar te geven, hier en daar speldeprikken uit te delen maar ook zelf te krijgen.

Dat mijn webblog wordt gelezen heb ik gemerkt: ik ontving adviezen om b.v. over een bepaald onderwerp iets te schrijven (dat is denk ik moeilijk, het is dan niet spontaan meer), kortere reacties te geven (ik weet dat sommige stukjes lang zijn), leuke websites en of blogs die ik bezocht te noemen, en zo kwamen er meer. Tot slot kreeg ik het advies om mijn Twitter-adres en mijn Facebook-adres op het webblog te vermelden.

Aan dit laatste is eenvoudig te voldoen, n.l. 1) www.twitter.com/jaaplaning  en 2) www.facebook.com (je moet wel een account hebben…); mijn Facebook-naam is Jaap Laning, er kunnen nog wel wat vrienden bij… 

Voor het overige probeer ik weer wat regelmatiger te gaan schrijven. 

Goede Doelen en de hoeveelheid papier...

De hoeveelheid 'bedel'-brieven begint te irriteren.

In de loop van het jaar ontvangen we van vele meer of minder liefdadige instellingen met grote regelmaat brieven: het behelst bijna steeds een verzoek om een donatie. Vaak is een acceptgiro, al dan niet ingevuld met een bedrag van bv. € 20 of hoger..., bijgevoegd. De werkwijze van deze instellingen kunnen we ons wel enigszins voorstellen, het gaat om het binnenhalen van gelden. Een legitiem doel. Echter het aantal brieven/verzoeken begint steeds meer te worden... Voor ons de reden om ook eens verder te kijken.

Om de brieven te drukken wordt papier gebruikt, dat papier komt er (mede) door bomen te kappen. Het is dus verre van mileu-bewust om (zoveel) brieven te zenden.  Het vorige jaar zijn wij daarom begonnen om aan alle instellingen die ons periodiek een verzoek om een donatie zonden, een email-bericht te zenden. In dat email-bericht adviseerden we ze ons van de mailinglist te schrappen en het geld dat ze daarmee aan papier, porto en andere indirecte werkzaamheden bespaarden aan hun doel ten goede te laten komen.  Sommige instellingen hebben daarop positief gereageerd, anderen zijn klakkeloos door gegaan ons te benaderen. We hebben besloten deze instellingen nog eenmaal een email te zenden; wat er daarna nog door ons aan brieven wordt ontvangen wordt ongefrankeerd geretourneerd.

In principe gaan wij ieder jaar in de maand november bekijken welke giften/donaties wij kunnen en willen doen. De betreffende instellingen ontvangen een bankoverschrijving met de melding "Gift voor het jaar .....".  Op deze wijze houden we zelf de regie en dat bevalt ons al vele jaren erg goed.

Overigens: op de website van een 'goed doel' las ik een tijd geleden de opmerking dat men blij is met elke gift. Echter: 1 gift van € 50 bespaart voor de ontvanger ten opzichte van 10 giften van € 5 een onevenredige hoeveelheid tijd en inspanning voor de verwerking. Voor ons is dat al jaren lang mede de reden om geen grote aantallen giften van € 5 te geven, het bespaart de ontvangende instellingen tijd enz. en ook ons bespaart het de tijd om de bankoverschrijvingen te realiseren... 

Egypte… Moslims… Kopten.. en de NOS… (vervolg)

Onjuiste dan wel onvolledige verslaggeving en het gevolg er van.

Schreef ik gisteren over dit onderwerp en gaf ik mijn mening, ik vergat er bij te vermelden dat de betreffende reportage ook gevolgen heeft gehad. In Egypte is de uitzending, zo las ik op internet op een aantal plaatsen, ook uitgezonden. Meteen daarna braken er weer rellen uit: een grote groep moslims ging de Kopten te lijf.

Onvolledige informatie kan zo blijkt dus, verstrekkende gevolgen hebben. Ik heb e.e.a. niet verder gecontroleerd, als een krant als het Reformatorisch Dagblad zoiets vermeld is dat voor mij geloofwaardig genoeg. Ik heb begrepen dat er wellicht in de Tweede Kamer ook vragen over deze NOS-uitzending worden gesteld... Ik ben benieuwd hoe de NOS nu en in de toekomst zal reageren.

Inmiddels denk ik dat Joris Luyendijk (in zijn boek: 'Het zijn net mensen', beelden uit Midden-Oosten) wel eens gelijk kon hebben toen hij schreef dat veel filmopnamen/filmreportages vooraf geënsceneerd zijn. En ook dat er een kloof gaapt tussen wat hij als correspondent ter plekke waarnam en wat hij daarvan terugzag in de media...

Egypte… Moslims… Kopten.. en de NOS…

Is de NOS c.q. zijn de NOS-journalisten zorgvuldig of onzorgvuldig?

Vandaag lees ik via Twitter en op de websites van o.a. dagbladen opmerkingen over de reportage die Lex Runderkamp (NOS) onlangs maakte over de brand in een Koptenkerk in Egypte. De betreffende uitzending heb ik op televisie gezien. Het viel mij toen op dat Runderkamp, die ik als verslaggever waardeer, dingen vertelde en beelden liet zien die me enigszins bevreemden. Ik had n.l. andere geluiden en andere beelden op o.a. CNN gezien en op internet ook andere beelden/filmpjes gezien.

In feite maakte ik me er toen niet zo druk om… zij het dat ik het vreselijk vind dat mensen met elkaar vechten, elkaar naar het leven staan, ja elkaar het leven zelfs ontnemen en dat soms ook nog op grond van godsdienstige overwegingen… Onbegrijpelijk!

Ook onbegrijpelijk is het dat nu blijkt dat Lex Runderkamp niet over juiste gegevens beschikte toen hij de reportage maakte hoewel hem die wel zijn aangeboden. Hij vond dat niet nodig. Zelfs een deel van de reportage zou vòòr de opnamen al kant en klaar zijn geweest (ra ra, hoe kan zoiets, het zou niet ontkend zijn door de NOS). Lees ik de commentaren en reacties in een aantal dagbladen én op Twitter en op nieuwssites op het internet dan is het laatste woord over de ‘onpartijdigheid’ en de ‘onzorgvuldigheid nog niet gezegd of geschreven. Of alles wat er gezegd of gesuggereerd wordt waar is kan ik niet beoordelen. Ik heb wat reacties gelezen, over het algemeen zijn die niet altijd objectief. Het Reformatorisch Dagblad heeft evenals Trouw een andere kijk op deze zaak dan b.v. het Parool of de Volkskrant. Op zich is dat niet erg, dat weet je van tevoren. Echter, van een zogenaamde neutrale instelling als de NOS mag je m.i. grote zorgvuldigheid en grote onpartijdigheid verwachten. Dat die er niet is geweest bij de reportage van Lex Runderkamp begint bij mij steeds duidelijker naar voren te komen.

Ik ben niet in staat om een juist oordeel te geven, dat moeten anderen, deskundiger dan ik maar doen.

Blijft bij mij als een vast gegeven overeind dat journalistiek en journalisten niet rechts en niet links behoren te zijn; echter het zijn mensen zoals ik, dus links én rechts als het zo uitkomt...! Het verschil tussen hen en mij: ik geef het toe, zij in de regel nooit!

Goede Doelen en walvisjacht…?

Het zal toch niet waar zijn?

Volgens een bericht op de NOS-website vanmorgen heeft de Japanse regering miljoenen uit het fonds voor slachtoffers van de tsunami gebruikt om de walvisjacht te stimuleren. Een flink aantal milieu-organisaties hebben een brief aan de premier geschreven en geeist dat de 22 miljoen die nu wordt gestoken in de walvisvloot besteed wordt aan andere projecten om het rampgebied er weer boven ter helpen. De Japanse regering kiest voor investeringen in de vissersdorpen omdat die zwaar getroffen zouden zijn door de tsunami.

De walvisvloot wordt met behulp van het tsunamigeld extra beveiligd en bewapend , zodat de vloot de strijd (beter) aan kan met de milieuactivisten op zee. Op de televisie zien we regelmatig hoe de strijd tussen de activisten en de walvisvaarders is... 

Als je dit zo leest dan vraag je je af of dit wel de bedoeling is van het schenken van giften voor een goed doel. Ieder moet dat voor zich uitmaken.

Ik geef liever voor een doel waarvan ik (nagenoeg zeker) weet dat het daar ook voor wordt bestemd. Ik zal nog kritischer worden bij geven voor goede doelen…

(bron: http://nos.nl/artikel/319972-hulpgeld-tsunami-naar-walvisjacht.html )

Website Kasteelgracht Apeldoorn op internet: gefeliciteerd!

En nu op naar de rest

Hoera! Het is zo ver. Enige tijd geleden meldde ik het gerucht dat er een ‘eigen’ website zou gaan komen bestemd voor de bewoners aan de Kasteelgracht in Apeldoorn. Het gerucht is inmiddels geen gerucht meer maar een werkelijkheid.

Per 1 december 2011 is van start gegaan de website Kasteelgracht Apeldoorn.
Het adres is: www.kasteelgracht-apeldoorn.nl. Op dit moment heb ik té weinig tijd gehad om me in de nieuwe website te verdiepen, wel heb ik met veel plezier en genoegdoening een reactie gegeven.

Ik denk dat we in de toekomst méér zullen horen!

Ouder worden… soms een mooie tijd

Onderweg naar ouder worden is leuke periode

In gesprekken met ouderen (die ik de laatste jaren veel en nu nog in wat mindere mate voerde) hoorde en hoor je heel verschillende meningen over het ‘oud worden’ en het ‘oud zijn’. Er zijn mensen die met weemoed terug kijken op de tijd dat ze nog jong waren, de tijd dat ze alles nog konden, de tijd dat ze niet alleen waren. Er zijn ook heel wat mensen die dankbaar zijn voor alles wat ze nog hebben, voor alles wat ze nog kunnen, voor elke dag dat ze er nog zijn. Soms zijn er ook heel confronterende meningen, in de trant van ‘op deze wijze hoeft het voor mij niet meer’, ‘wat is hiervan de zin nog’, ‘het mag vandaag nog afgelopen zijn’. Het zal duidelijk zijn dat met name de laatste opmerkingen geen vrolijke gevoelens oproepen, niet bij degene die ze uitspreekt, ook niet bij degene die ze aanhoort. Het zijn vaak uitingen van het moment, alhoewel...?

Toch is onderweg naar het ouder worden een periode die de meesten onder ons als leuk hebben ervaren (en misschien nu nog steeds ervaren!). Ik moest daaraan denken toen een oudere (ze noemt zich zelf ‘bejaarde’, ik heb persoonlijk een hekel aan dat woord) me onlangs in een gesprek daarop wees. Ik herinnerde me toen meteen wat Mevrouw Jantine J. de Boer schreef in een column in ”Perspectief” (van 16.09.2011). Dit is het weekblad van de protestantse kerken in Apeldoorn.

In haar column verwoordt zij voor mijn gevoel op een humoristische maar treffende wijze de periode “onderweg naar het ouder worden”. Met genoegen (en uiteraard met toestemming) , laat ik u/je/jullie meegenieten:   

Ouder worden

Ouder worden heeft voordelen en nadelen. Dat zal niemand verbazen of betwisten. Je bent af van de onzekerheid van je jeugd, je hoeft je niet meer zo nodig te bewijzen. De mensen moeten je maar nemen zoals je bent. Dat kan je wel eens, ook nadat ze volwassen geworden zijn, kritiek van je kinderen ople­veren. Zuinigheid met vlijt is iets wat de hui­dige generaties niet (meer) kennen. Hoewel, in deze tijd zullen sommigen wel moeten. De bomen groeien niet meer tot in de hemel. En dan lijkt de levenswijze van de (groot)ouders toch zo gek nog niet. Niet direct dingen zoals kleding, schoenen, en andere gebruiksvoor­werpen weggooien. Niet onmiddellijk ieder elektronisch speeltje willen aanschaffen.

Ouder worden kan ook betekenen: grootou­der worden. En dat is pas leuk! Je hebt alleen de lusten, nauwelijks de lasten. Je hoeft niet teveel te verbieden en ze weten al snel wat bij opa en oma wel of niet mag. Hun manier van leven is weer anders dan die van je kinderen, nog sneller, nog meer gericht op alle nieuwe dingen die uitgevonden worden. Als oudere moet je wel oppassen dat je niet helemaal achter raakt, maar gelukkig hoef je niet echt mee in de ratrace.

In kleinkinderen kun je familietrekken herken­nen, zowel uiterlijk als innerlijk. Als grootou­ders kun je dan gezellig samen kibbelen van welke kant ze dat hebben: van wie die mu­zikale aanleg, van wie de leesgierigheid, het gevoel voor mode, voor architectuur, tech­niek, sport?

De zorgen over studies die niet goed lopen beleef je uit de tweede hand, je hoeft niet meer zelf naar oplossingen te zoeken. In te­gendeel, (klein)kinderen gaan oplossingen voor jou bedenken. Laat het onderhoud van de tuin toch over aan een tuinman. Neem een huishoudelijk hulp, laat iemand je helpen bij dit of dat. Wij doen dat wel even voor je. Op die manier krijg je zorg en liefde terug.

Soms vertellen kleinkinderen bepaalde din­gen eerder aan de grootouders dan aan de ouders. Dat gebeurde vroeger minder. Ik kan me niet herinneren, dat ik over persoonlijke dingen met mijn grootouders praatte. Dan ging het vooral over hun verleden en daar­voor heeft de jeugd van nu juist weer minder belangstelling. Zo heb ik ooit mijn oorlogs­herinneringen (bombardement Rotterdam, evacuatie Arnhem) voor hen op papier ge­zet, maar niemand heeft er veel over door­gevraagd. Ook de kinderen niet.

Ik vraag me wel eens af, als ik een kast of la aan het opruimen ben, wat ze zullen willen bewaren van onze herinneringen. Die rijen fotoalbums? Wie laat er nog foto's ontwikke­len, die staan toch op je computer? De oude boeken? Weg er mee. Die wandversieringen, de kunstvoorwerpen, de antieke meubels. Die passen niet meer in een modern interieur. Ik heb er in elk geval een lijst van gemaakt, dan weten ze wat ze weggooien!

Tot zover Jantine J. de Boer. Herken je het bij je zelf, bij je ouders of grootouders?

Weigerambtenaar, kennen we die… ?

‘Wet is wet’ dat is niet het zelfde als ‘bevel is bevel’

Er is nog al wat te doen over de zogenaamde ‘weigerambtenaar’. Concreet komt het in mijn visie er op neer dat een trouwambtenaar het werk waarvoor hij zich beschikbaar heeft gesteld, moet uitvoeren als hem daarom gevraagd wordt. Hij is een werknemer van de gemeente en dus moet hij de gemeentelijke taken die overeen zijn gekomen uitvoeren.

De nadruk ligt voor mij bij de arbeidsovereenkomst die er is. Als de taak die uitgevoerd moet worden conform de inhoud van de overeenkomst is, dan is het voor mij duidelijk: uitvoeren, klaar! Als die taak is het sluiten van een huwelijk, wel, dan doet hij dat! Het maakt in mijn ogen dan ook niet uit of er is sprake is van een homo-huwelijk of soortgelijk of een huwelijk van man en vrouw. Dat een ambtenaar geen voorstander is van het huwelijk tussen man en man of vrouw en vrouw is zijn goed recht. Dat hij op godsdienstige gronden meent dat een huwelijk tussen deze groepen niet kan, is ook zijn zaak maar dat kan hij niet bindend en of dwingend opleggen aan anderen! Dat hij (of anderen) hier dan de uitdrukking ‘gewetensbezwaar’ aan verbind gaat mij wel wat ver…

Ik denk dat de zaak zoals die nu is geworden op de spits werd gebracht door enerzijds de (aangenomen) motie van o.a. Groen Links (‘weigerambtenarenen ontslaan’) en anderzijds door de ‘trouwambtenaren’ zelf.

Voor mij komt hier ook nog bij dat, meen ik, een (trouw-)ambtenaar alvorens een aanstelling te krijgen op de hoogte wordt gesteld van wat voor alle ambtenaren geldt: alle burgers zijn voor de overheid gelijk en moeten in gelijke gevallen dus ook gelijk worden behandeld… Uitzonderingen zijn niet mogelijk, dat men er naderhand de aanduiding “gewetensbezwaar” bij haalt gaat mij wel erg ver en raakt voor mijn gevoel kant noch wal. Als dat al zo is, wel dan neem je die functie toch niet! Dat deze “gewetensbezwaren” worden gekoppeld aan een geloofsvisie of aan een bepaalde kijk op het huwelijk staat een ieder vrij. Echter: ik hoef niet zo te denken, ik kan op grond van wat ik geloof in een dergelijke situatie geen enkel gewetensbezwaar vinden. Daarbij komt ook nog dat ik me niet kan voorstellen dat een echtpaar (man-man of vrouw-vrouw) getrouwd zou willen worden door een ambtenaar die grote bezwaren zou hebben tegen een homo-huwelijk! Blijft de vraag over: waar hebben we het hier dan over? 

Lessen over homoseksualiteit…een goede zaak?

Verplichte informatie over o.a. homo- en transseksualiteit op scholen

Op de televisie en ook anderszins is duidelijk geworden dat Minister van Bijleveld van onderwijs scholen wil (en gaat!) verplichten om aandacht te gaan besteden aan seksualiteit. Op zich is daar niets mis mee, ik vind het zelfs wel goed. Ik acht het beter dat kinderen op school dan op straat hun kennis op doen, nog beter is het om een combinatie van thuis en op school te hebben.  In het lesprogramma moet met name aandacht geschonken worden aan homo- en transseksualiteit. Ik leid uit wat hierover geschreven en gesproken wordt af dat dit tot dusver niet altijd en wellicht ook niet overal al voldoende gebeurt. Om een en ander te bereiken worden de ‘kerndoelen’ aangescherpt.

In 2009 werd in de Kamer een motie aangenomen waarin werd besloten dat er neer aandacht besteed moest worden aan ‘seksualiteit en seksuele diversiteit’.  Aan die motie is naar de mening van velen nog steeds niet niet of niet voldoende uitvoering gegeven. Naar werd gezegd, ik heb dat niet gecontroleerd!, zou de Minister bang zijn om scholen te gaan verplichten voorlichting te gaan geven over allerlei maatschappelijke onderwerpen; ze zou, zo werd gezegd, ernstig rekening willen houden met stromingen die zich om godsdienstige redenen verzetten tegen lessen over homoseksualiteit… 

De Minister heeft nu bakzeil gehaald, ze heeft toegezegd de verplichting zo snel mogelijk op te leggen. Ik denk dat het een juiste beslissing is.

In de berichtgeving die ik op t.v. en internet en in de kranten over dit onderwerp lees, komt ook iets heel bijzonders naar voren. Ik bespeur dat er in reacties en commentaren met een opgeheven vingertje en of een knikje van het hoofd in de richting van de met name christelijke / reformatorische scholen wordt gewezen en gekeken. Daar zou de voorlichting wel op een laag pitje staan, denkt men.  Ik lees echter nog meer: Uit  onderzoek is gebleken dat ruim 60% van de jongeren op de school nooit voorlichting ontvangt over homoseksualiteit. Het aantal zelfmoordpogingen van homojongeren is vier keer zo hoog als dat van heteroscholieren.  Ooit zei Boris van der Ham, destijds Kamerlid voor D66 dat driekwart van de homojongeren wordt gepest of in elkaar geslagen…

Voor mij is wel duidelijk dat voorlichting de hoogste urgentie moet hebben. De levensbeschouwelijke scholen, waartoe ik de scholen van christelijke signatuur in de meest uitgebreide zin reken, hebben hier een taak! Maar zij niet alleen: hoe is het gesteld met de voorlichting op de ‘openbare’ scholen?  Ik heb sterk de indruk dat ook daar een verbetering wenselijk is. Hoe ik daar bij kom?  Wel: de 60%  die ik hiervoor noemde, kan nooit alleen uit de levensbeschouwelijke richting komen… 

Markttoezichthoudersberaad… (vervolg)

Markttoezichthouders doen aanbevelingen voor effectiever toezicht

Naar aanleiding van het Markttoezichthoudersberaad (zie mijn eerdere publicatie) heeft ook het College Bescherming Persoonsgegevens een zogenaamde mededeling op de website gezet.

Het is interessant, je moet er echter wel in geïnteresseerd zijn! Voor zij die dat zijn is hier de link:

http://www.cbpweb.nl/Pages/med_20111114_markttoezichthoudersberaad.aspx

Ook de notitie is hier te downloaden (pdf):

http://www.cbpweb.nl/downloads_med/med_20111114_MTB_inbreng_KVOTIII_110905.pdf

Markttoezichthoudersberaad… wat is dat?

De consument moet (steeds beter) beschermd worden

Er is zoals algemeen bekend is toezicht van of namens de overheid op banken, verzekeraars, ziekenhuizen, zorgverleners, enz. enz. Wat het doel van deze toezichthouders is, is duidelijk omschreven in WikipediA: toezichthouder is een door de overheid aangesteld, onafhankelijk en onpartijdig instituut dat toeziet op naleving van wet- en regelgeving door organisaties. Toezicht wordt gedefinieerd als het verzamelen van informatie over de vraag of een handeling of zaak voldoet aan de daaraan gestelde eisen, het zich daarna vormen van een oordeel daarover en het eventueel naar aanleiding daarvan interveniëren. 

We hebben in ons land heel wat ‘toezichthoudende’ instanties. Ik noem een aantal bekende: Agentschap Telecom;(AT); Algemene Inspectiedienst(AID); Autoriteit Financiële Markten (AFM); College Bescherming Persoonsgegevens (CBP); Consumentenautoriteit (Ca); De Nederlandsche Bank;(DNB); Nederlandse Mededingingsautoriteit(NMa); Nederlandse Zorgautoriteit(NZa);Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW); Voedsel en Waren Autoriteit VWA).

Er zijn er nog meer…

Mauro Manuel... waan van de dag?

Dat was dat, nu maar weer over tot de orde van de dag!

Het gedoe over Mauro en alles wat daar direct of indirect betrekking op heeft gehad, heeft duidelijk laten zien dat niet alleen politici maar ook de pers (televisie, dagblad, radio) nooit objectief is, kan zijn en zal zijn. Tot vervelens toe werd het ‘drama’ Mauro naar voren gebracht, soms werd de jongen er zelf als het ware met de haren bijgesleept… Bijna altijd ging het over of werd er naar toe gepraat en geschreven dat de boze minister Leers de schuld van alles was en dat er tegen hem aangeschopt moest worden… Wat sommigen (inclusief programmamakers en journalisten) ook behoorlijk deden.

Dat er daardoor reacties, vóór en tegen uitzetting of een middenweg kiezend, kwamen was begrijpelijk. Als je kijkt welke zinnige en zinvolle opmerkingen in de lezersrubrieken in de kranten of op fora werden geschreven liet je het gevoel krijgen dat we toch een sociaal voelend volkje zijn… De keerzijde: als je kijkt wat er voor stompzinnige, vieze, vuile, krenkende enz. opmerkingen in dezelfde lezersrubrieken en fora werden geschreven liet je het gevoel krijgen dat we per saldo een a-sociaal-voelend en intolerant volkje zijn… Probeer daar nu maar eens uit wijs te worden, dat valt niet mee, het vergt inspanning.

Nu de affaire Mauro gelukkig wat naar de achtergrond is geraakt komen er af en toe ook wat eerlijker en tot nadenken aanzettende reacties naar voren.

Een regelmatige ’column’-schrijver in Trouw is de heer Jan ten Hove; feitelijk is hij geen column-schrijver maar ‘gewoon’ lezer uit Sint-Jansklooster. Hij heeft vroeger voor Trouw gewerkt/geschreven; zijn schrijfsels vind ik vaak juweeltjes.

Grotere letters, beter te lezen…

In overleg is veel mogelijk

Het ouder worden brengt af en toe wat ongemakken mee: de mensen in je omgeving gaan zachter praten (…), men gebruikt kleinere letters in boeken en kranten (…), de deurbel is waarschijnlijk ook aan vervanging toe en de beltoon van de telefoon is ook niet  meer jé-van-het (…).

Tot overmaat van ramp is ook de inhoud van mijn webblog niet meer zo goed te lezen werd me verzekerd (“ben je een kleiner lettertype gaan gebruiken?”); aan dit laatste kan ik wat doen. Of er aan de andere ‘klachten’ wat is te doen is niet aan mij om te beoordelen!

Na overleg met andere lezers heb ik besloten een groter lettertype te nemen, dat zal gelden voor de nieuwe berichten… Tussen de bedrijven door zal ik de oudere berichten van dat grotere lettertype voorzien. Dat kost tijd… u merkt van zelf als alles is aangepast...

 

Hopelijk nu weer meer leesplezier..!

   

C.I.Z.: een bureaucratisch monster…?

"VVD wil af van centrum voor zorgindicaties"

Deze kop stond in Trouw van 5 november j.l. Uiteraard was ik meteen geïnteresseerd vanwege mijn werkzaam verleden. Het VVD-Kamerlid Venrooy-van der Ark zegt: “Wij willen er vanaf, helemaal. Het C.I.Z. was een mooi idee, maar de uitwerking is desastreus”. Zij zal voorstellen om het C.I.Z. helemaal af te gaan schaffen.

Wat is het C.I.Z.? Veel mensen kennen deze afkorting, het staat voor Centrum Indicatiestelling Zorg.  Niet altijd wordt er positief over deze instelling gedacht. Wie ooit met de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten) in aanraking is geweest kent de instelling en zal zich herinneren de ellenlange formulieren die bij een aanvraag voor hulp (b.v. opname in een verpleeghuis) ingevuld moeten worden. Daarna was (en is) het maar afwachten welk antwoord uit de bureaucratische molen komt, meestal omschreven als ‘u heeft recht op ….. zorg …. voor zoveel uren in de week’ of iets in die trant.

Om iets meer gewaar te worden heb ik gekeken op de website van het C.I.Z. Ik lees daar:

"Het CIZ beoordeelt of mensen recht hebben op AWBZ-zorg. Dit gebeurt op basis van objectieve criteria, zodat de beoordeling overal in het land hetzelfde is. Deze criteria zijn een vertaling van de richtlijnen van het ministerie van VWS. Het CIZ bestaat sinds 2005. De organisatie heeft 1900 medewerkers en heeft vestigingen door het hele land.

Indicaties stellen en toetsen.

In veel gevallen geeft een zorgaanbieder een herindicatie, die vervolgens onafhankelijk getoetst wordt door het CIZ. Mensen in complexe situaties krijgen een indicatie van het CIZ zelf. Indien nodig gebeurt dit integraal, door ook andere regelingen dan de AWBZ en de woon- en leefomstandigheden bij de indicatie te betrekken.

Informeren.

De onafhankelijke gegevens over de zorgsector die het CIZ verzamelt, zijn van belang voor budgetbewaking en nieuw beleid. Het CIZ informeert diverse partijen over verschuivingen in toegekende AWBZ-zorg door beleidswijzigingen en veranderingen in de bevolkingssamenstelling."

Sinds de instelling van het C.I.Z., uiteraard met de beste bedoelingen, is het naar ik heb begrepen steeds meer een log monster geworden. Er worden uniforme regels gehanteerd, op zich is dat wel goed, echter niet altijd kun je daar mee uit de voeten.  Sabine Uitslag, CDA-Kamerlid noemde enige tijd geleden het CIZ ‘een bureaucratisch monster’ en wilde hervorming van de instelling. De SP wil, evenals de VVD, van het CIZ af.

Als dat zou gebeuren, is het weer een terug naar af… vroeger was het de huisarts als de meest aangewezen persoon die de indicatie stelde voor de te verlenen hulp, veelal in of na overleg met de zorgverlener. De lijnen waren kort, met alle voordelen van dien. Tegenwoordig is het anders, er zijn nu twee systemen: als je ziek bent ga je naar de huisarts, wil je awbz-hulp (b.v. verpleeghuis) dan moet je naar het CIZ.

In de gedachtengang van het VVD-Kamerlid wordt de huisarts weer de poortwachter voor alle vormen van zorg, lang- en/of kortdurend…

Ik ben benieuwd hoe e.e.a. zal worden… dat er wat moet gebeuren is voor mij duidelijk!

Meten met (verschillende) maten…

Acceptatie van mede-Nederlanders lukt nog niet overal  

Het is inmiddels zo’n vijftig jaar geleden dat de eerste ‘buitenlanders’ hier als gastarbeiders werden binnen gehaald. Het waren mensen uit Turkije. Sinds die tijd zijn er heel wat ‘buitenlanders’ gevolgd. Met alle voordelen en nadelen van dien... Ze kwamen aanvankelijk om o.a. het werk te doen wat Nederlanders niet wilden doen… Veel gastarbeiders zijn inmiddels mede-landgenoten geworden, onderdeel van en behorende tot onze samenleving! Ik moest hieraan denken toen ik in Perspectief (het weekblad voor de PKN-gemeenten in Apeldoorn) van 21 oktober 2011 de column “Kruid(t)Koek” las met als de titel “Twee maten”. De schrijver is Pier Slump. Hij schrijft:

Bij het 'meten met twee maten' gaat het om ongelijke behandeling. Men legt niet voor een ieder dezelfde normen aan, maar han­teert verschillende normen voor verschillende mensen. Dat is onrechtvaardig. In de rubriek "Zoals gezegd" in dit blad las ik, dat volgens de Statenvertaling dit meten met twee maten een 'gruwel' in Gods ogen is. In die rubriek werd verwezen naar Spreuken 20, waar staat: “Tweeërlei weegsteen, tweeërlei efa is den HEERE een gruwel, ja die beide.” Toch bezon­digen wij ons allemaal wel eens aan zoiets. Neem het volgende voorbeeld:

Velen van ons ergeren zich er aan dat onze mede-Nederlanders, afkomstig uit Turkije, Ma­rokko of anderszins, een stukje van hun eigen cultuur vasthouden. Wanneer zij bijvoorbeeld hun kinderen naast Nederlands ook de eigen landstaal leren. Of wanneer zij in bepaalde stadswijken zich onvoldoende mengen met ons autochtonen. Kortom: wanneer zij onvol­doende assimileren. Wij vinden dan met z'n allen dat de multiculturele samenleving is mis­lukt en spreken daar dan schande van. Som­mige leden van de Tweede Kamer voorop.

Onze zoon woont in Sydney. Een stad van bijna vijf miljoen inwoners. Inwoners die geko­men zijn uit vele landstreken van deze aarde. Zo is daar een Italiaanse wijk, waar je heer­lijke pizza's kunt eten en waar je op straat veel Italiaans hoort, een Indiase wijk met heerlijk­heden uit dat land (kip tandoori bijvoorbeeld). En er is een Chinatown waar geen 'nee' te koop is, een deftige Engelse buurt en een En­gelse volksbuurt, enzovoort enzovoort. Al die wijken hebben een eigen kleur, een eigen cul­tuur. Iedereen vindt dat normaal. Wij ook. Familie van mij woont in een voorstad van New York (USA). De jongsten van hen (8-14 jaar) zijn inmiddels vijfde generatie Amerikanen. Hun grootouders, daar geboren en getogen, worden door hen nog 'pake' en 'beppe' ge­noemd. In hun stad staat een 'Holland House' waar allerlei activiteiten plaats vinden voor de Nederlandse Amerikanen, en het spreekt voor zich dat men in deze groep immigranten nog steeds Nederlands spreekt. Niemand kijkt daar van op. Ook wij niet.

In onze eigen stad (dorp) Apeldoorn kennen wij zelfs een 'Fryske Krite' voor de Friezen en een Zeeuwse Vereniging. We weten dus heel goed wat het betekent om een stukje eigenheid te hebben. Waarom ergeren velen van ons zich dan zo aan onze mede-Nederlanders wanneer zij zich net zo gedragen als immigranten in an­dere landen? Waarom gunnen wij hen niet een klein beetje eigen culturele ruimte? Ik vind het kortzichtig, intolerant, on-Nederlands, een typisch voorbeeld van 'het meten met twee ma­ten' en een 'gruwel' in mijn ogen.

Tot zover Pier Slump…

Ik denk dat hij hier een heel grote spijker op de kop slaat!

Orgel in de kerkzaal van U.M.C. Groningen…

Een echt orgel tijdens de kerkdiensten

In oktober werd in de kerkzaal van het Universitair Medisch Centrum te Groningen een orgel van Gray & Davison uit 1872 in gebruik genomen. Het orgel werd gerestaureerd en geplaatst door Orgelmakerij Van der Putten B.V. te Finsterwolde. Voor niet-orgelfans is dit misschien niet zo bijzonder, voor mij wel. Ik weet dat er onder mijn lezers ook zijn die zich voor deze muziekinstrumenten in de ruimste zin van het woord interesseren, voor hen met name is dit artikel bedoeld.

Het orgel is opgeleverd in 1872; na diverse omzwervingen werd het in 1977 aangekocht door de organist Nico de Raad uit Katwijk. Hij heeft het gemonteerd, met behulp van anderen. In mei 2011, zeven jaren na het overlijden van Nico de Raad, is het orgel aangekocht door het UMCG. Op zondag 9 oktober 2011 is het feestelijk in gebruik genomen.

Voor meer informatie verwijs ik naar het artikel op de website van Orgelnieuws.nl. De link is: http://www.orgelnieuws.nl/wcms/modules/news/article.php?storyid=4593.

Journalistiek … fatsoensnormen… vergeet het maar!

Irritant en opdringerig optreden van journalisten

Vandaag heb ik gekeken naar de tv-uitzending van het CDA-congres in Utrecht (via Politiek24) . Zonder me uit te spreken over de inhoud van het congres is me hier ook, voor de zoveelste keer, weer opgevallen hoe irritant en opdringerig de journalisten zijn. Ik druk me nu nog netjes uit, een aanduiding als onbeschoft zou beter op zijn plaats zijn! Men blijft maar proberen anderen woorden in de mond te leggen, woorden die de betrokkenen niet willen zeggen. Vandaag ging het voor wat betreft het journalistenvolk over Mauro, terwijl de bijeenkomst een congres van het CDA was. In het congres kwam o.a. ook de kijk van het CDA op de vreemdelingen-aanpak aan de orde. Toch moest steeds weer de zaak Mauro aan de orde komen, gebeurde dat niet tijdens de besprekingen dan gebeurde het wel in de wandelgangen… daar zorgde de horde journalisten wel voor!   

Ook de t.v. liet zich niet onbetuigd: in Een Vandaag werd nota bene gesproken over “het CDA congres zou een beslissing over Mauro moeten nemen”. Alsof de journalistiek bepaalt wat moet gebeuren.  Neen, ik heb niet veel begrip voor het optreden van sommige journalisten, al zeg ik er meteen bij dat er ook goede, integere  journalisten zijn. In mijn visie zijn die bij NOS echter niet te vinden!

Zorg voor het levenseinde…

“Waardig sterven is doodnormaal”

In het kader van “Bolwerk Open” bezocht ik op 27 oktober jl. een presentatie over palliatieve zorg gebracht door Paul Vogelaar, coördinator van Netwerk Palliatieve Zorg Oost-Veluwe. Met mij waren er nog zo’n vijfentwintig belangstellenden, dit aantal viel mij persoonlijk wat tegen. De presentatie werd gehouden op uitnodiging van de kerkelijke PKN-gemeente Osseveld-Woudhuis en bestemd voor alle bewoners van onze wijk, kerkelijk en niet-kerkelijk.

Al langer wilde ik meer over dit onderwerp weten: met name de laatste jaren heb ik in gesprekken met ouderen regelmatig over een menswaardig levenseinde gesproken. Het was bijna altijd een gedachtenwisseling, waarbij het begrip “menswaardig” per persoon verschilde… Een zekere verbreding van mijn kennis zou, dacht ik toen (en nu nog steeds) wel goed zijn!

De laatste tijd zijn er discussies aan de gang over het al dan niet zelf bepalen van het tijdstip van het levenseinde (“voltooid leven”), euthanasie, sedatie, enz. Je leest er over in de kranten, hoort er over op radio en tv, kortom het is actueel… Met het oog daarop heb ik er goed aan gedaan de presentatie te bezoeken! Uitgesproken vooroordelen, al dan niet op basis van levensbeschouwelijke gronden, kunnen ook anders bekeken worden. Mij is vooral bijgebleven de aanduiding dat een mens recht heeft op een waardig levenseinde!

Ik wil nog meer over dit onderwerp lezen en horen… Van de presentator ontvingen we een aantal informatiebronnen, die ik aan het einde van dit ‘stukje’ voor de belangstellende lezer zal vermelden. Ik heb ze zelf nog niet geraadpleegd, zodat ik dus ook niet kan zeggen hoe de informatie is.

In Trouw van 28 oktober jl. las ik een kort artikel over dit onderwerp “Eerlijke documentatie toont hoe palliatieve sedatie gaat”. Er wordt verwezen naar een uitzending van Kruispunt TV op zondag 30 oktober om 23:00 uur op Nederland 2. Ik ga, zo mogelijk, kijken!

Informatiebronnen:

www.netwerkpalliatievezorg.nl/oostveluwe

www.palliatief.nl

www.nvve.nl

Verzekeringen en ‘onjuiste’ schadeaangifte…

Opzegging van alle lopende verzekeringsovereenkomsten na frauduleus handelen ver­zekeringnemer

Wanneer we een verzekering afsluiten, ongeacht waarvoor, zal de assurantietussenpersoon (of dat nu een bankinstelling of een zelfstandig operend iemand is) ons er op moeten wijzen dat er voorwaarden zijn. Voorwaarden waar de verzekeraar zich aan te houden heeft, echter ook voorwaarden waaraan de verzekerde zich heeft te houden. Over het algemeen vinden we dat normaal, met als gevolg dat de voorwaarden zoals die in de polis, die naderhand komt, staan niet of nauwelijks worden gelezen. Van de mogelijkheid om deze voorwaarden vóór het afsluiten van de verzekering te lezen wordt nog steeds weinig gebruik gemaakt. Onverstandig, er wordt naderhand namelijk van uitgegaan dat men ten tijde van het afsluiten van de verzekering op de hoogte is van deze voorwaarden!

Een van de voorwaarden is dat een verzekerde in geval van schade een eerlijke opgave van de schade en over de wijze waarop deze is ontstaan, doet. Kleine schaden die niet zijn gebeurd claimen en of een schadebedrag ophogen wordt aangemerkt als frauduleus handelen. Deze kunnen tot gevolg hebben dat de verzekering nietig wordt verklaard, ja soms zelfs met terugwerkende kracht wordt beëindigd, veelal zonder premierestitutie.

Boerka en Religie… wat is dat nu? (2)

Wel of niet blij met het boerkaverbod?

Op 14 oktober j.l. schreef ik hierover, er kwam naderhand een reactie: men was het niet geheel met me eens. Dat is ieders goed recht, gelukkig wonen we in een land waar dat kan en mag.

De reactie kwam er op neer dat ieder die een boerka wil dragen dat moet kunnen doen. Mijn antwoord was, en ik herhaal dat hier ook, dat ik het een goede zaak vind dat het verbod er komt. In onze samenleving die wij 'open' noemen, is ieder op straat, in winkels en andere openbare gelegenheden voor en door iedereen te herkennen. Ik wil van de ander in elk geval het gezicht zien, zoals de ander mij ook kan zien.  Dat principe is er niet als er een boerka wordt gedragen. Naar mijn mening heeft dat totaal niets met het geloof te maken!

Als men de boerka thuis wil dragen, in eigen familiekring: dat is een zaak die mij niet aan gaat! Het vreemde is dat men de boerka daar dan juist af doet.

Overigens: ik ben niet alleen voor het boerkaverbod! Ik juich het toe dat ook het hoofdbedekkende capuchon of hoe dat vod ook genoemd mag worden, wordt verboden. Dat is dan pech voor een groep jongelui, al dan niet van allochtone afkomst én pech voor een groep criminelen die het ongetwijfeld als een onderdeel van hun 'werkkleding' beschouwen.

   

Griepprik: waarheid of een farce?

Zijn we al die jaren voor de gek gehouden?

In Trouw van 22 oktober 2011 doet Bert Keizer, verpleeghuisarts en filosoof, een boekje open over de griepvaccinatie die elk jaar in de herfst plaats vindt. Hij haalt zijn gegevens voor de column uit het Geneesmiddelenbulletin van oktober 2011.  Hij heeft zijn column de titel gegeven:  “Het einde van een hoax die al dertig jaar gaande is”.  Wat is een hoax? Zoals we die in de automatiseringswereld kennen: een nepbericht! WikipediA geeft als omschrijving: "In Engelstalige landen wordt het woord vrij algemeen voor allerlei bedrog en nep gebruikt (....). In feite wordt een grote groep mensen voor de gek gehouden. Het lijkt op een grap, meestal zonder kwade bedoelingen maar soms zijn er kwalijke gevolgen. (....)".     

In Hartflits, het wekelijkse email-bericht  van Hartpatienten Nederland, de vereniging waar ook ik lid van ben, wordt over het zelfde onderwerp geschreven, huisarts Van der Linde wordt o.a. geciteerd.

Omdat zowel Bert Keizer en Van der Linde verwijzen naar het Geneesmiddelenbulletin van oktober 2011, ben ik, nieuwsgierig geworden, het bulletin ook gaan lezen. Ik kan de lezer de inhoud van het bulletin aanbevelen. Zie http: //gebu.artsennet.nl/Archief/Tijdschriftartikel/Werkzaamheid-en-effectiviteit-van-influenzavaccinatie-1.htm.

Ik ben geen arts, ik spreek dus vooralsnog geen mening uit. Het artikel in Hartflits en de column van Bert Keijzer neem ik serieus. Het is bekend dat zowel Van der Linde als Bert Keizer kritische artsen zijn en er niet voor terug deinzen ook kritisch naar beroepsgenoten te kijken. Dat blijkt uit beide  artikelen.

Om het artikel van Bert Keijzer in Trouw te lezen moet je abonnee zijn. De link is: http://www.trouw.nl/digitalekrant/TR/20111022___/TRN02_012/article2_image.html

Het artikel in Hartflits heeft als koptekst: Griepprik helpt niet

Wie het artikel zelf wil lezen: dit is de link naar Hartflits:

http://www.hartgenoten.nl/nieuws/griepprik-helpt-niet

De inhoud van het artikel is:

Koran en autorijdende vrouwen…

‘Schriftuitleg’: Hoe betrouwbaar is dat?

Een dezer dagen las ik op internet dat een aantal vrouwen in Saoedi-Arabië schuldig is bevonden aan overtreding van de regels van de profeet en van Allah omdat ze een auto hebben bereden. Ik wist dat na (provocerende) ritten een aantal van deze vrouwen werden aangehouden en werden gevangen gezet, in afwachting van een proces. Niet duidelijk werd mij welke straf ze uiteindelijk hebben gekregen. Verder op internet gaan zoeken leverde een aantal ‘hits’ op. Een woordvoerder van de Commissie voor de Bevordering van Deugd en de Voorkoming van Onzedelijkheid  heeft gezegd dat in de Koran niets staat waaruit af te leiden is dat vrouwen geen auto mogen rijden, zodat het rijden in een auto (dit is hier m.i. het zelf besturen van een auto) niet verboden is. Deze Saoedische hooggeplaatste geestelijke vertelde dat Koran-deskundigen en –schriftgeleerden dit onderwerp hebben bestudeerd en geen aanwijzing hebben gevonden die het autorijden door vrouwen verbied.

Ondanks deze toelichting schijnen de vrouwen toch veroordeeld te zijn.

Dit roept bij mij vragen op, maar ook meteen een soort herkenning!  Was het immers tot voor enige tijd geleden ook in onze kringen, en ik stel hier heel nadrukkelijk in de kringen van mij en mijn vrouw, ook niet zo dat wij wisten wat wel en wat niet op Bijbelse gronden mocht? En als wij het al niet wisten dan werd het ons door anderen wel even duidelijk gemaakt. Ook in onze kringen, ruim opgevat, komt het opgeheven vingertje nog voor! Nog steeds! Helaas.

Kilometerheffing…Wij zijn solidair!!!

Hoe solidair is het Westen?

Bij het opruimen van notities, aantekeningen, enz. kom je soms iets tegen dat je destijds aansprak maar nu ook nog. Zo ook vandaag.

In 2009 (en andere jaren) is “kilometerheffing” een hot item in de politiek geweest. Er waren voorstanders, er waren tegenstanders.  Ik moest daaraan denken toen ik een knipsel tegen kwam over dit onderwerp. Het is een bijdrage van de heer Paulus Morssink uit Middelstum, geplaatst als “Denktank” in Trouw van 19.11.2009.  Van de heer Morssink heb ik toestemming om de tekst van zijn bijdrage te publiceren.

Even een kleine toelichting: Middelstum ligt in Groningen, in het gebied waar aardgas wordt gewonnen. Als gevolg daarvan treedt in dat gebied bodemdaling op, méér dan vroeger als verwachting en als toezegging werd uitgesproken.  De bodemdaling heeft tot gevolg dat er aardbevingen plaats vinden, met alle nare gevolgen van dien. Op t.v. hebben we meer dan eens beelden kunnen zien.  Plaatsen die recentelijk in verband met deze ‘gaswinnings”-aardbevingen genoemd worden zijn o.a. Loppersum, Leens, Ten Boer en Appingedam.  Ik ken dit gebied!

Dan nu de bijdrage van Paul Morssink.

Soms zou ik willen dat onze historie niet tot één Neder­land had geleid. Want zijn we wel zo'n solidair land? Vanuit het Noordelijke wingewest bekeken, mag je er­aan twijfelen.

In Limburg is het gemiddeld 5-7 graden warmer dan hier. Delen we samen de energielasten die in Gronin­gen honderden euro's hoger uitvallen? Nee. De energie die de Maastrichtse terrassen verwarmt, komt uit Frisia - dat geen rekening stuurt want van onze kant voelen wij ons wél solidair. Dat is niet wederzijds: de nationale gulzigheid doet de bodem boven de gasbel snel dalen en veroorzaakt scheuren in mijn Groningse huis. Daar mag ik zelf voor opdraaien.

Dan nu de nieuwste uitvinding van westerse politici: de kilometerheffing. Terecht, want in Holland zijn veel af­standen ook met de fiets te doen en er is uitstekend openbaar vervoer. Het plan houdt alleen weer eens geen rekening met specifieke condities buiten de Rand­stad: grotere afstanden, minder ov. Nee, nu komt één landelijk systeem weer voordeliger uit, nu mogen wij weer eenzijdig solidair zijn met de Hollanders en het leeuwendeel bekostigen van hun luxe ritjes.

Ik vond dit artikel té belangrijk én te goed om het zo maar weg te gooien… Beschouw het maar als een speldeprik van Paul Morssink én van mij. Of dat veel effect zal hebben? Ik betwijfel het!