Een fascinerend iets.
Ik ben geboren en getogen in de provincie Groningen. De provincie van klei en ‘stugge mensen’ (zoals sommige niet-Groningers zeggen), ook de provincie met de vele mooie borgen en kostbare kerkorgels. Maar ook de provincie waar vroeger én nu nog steeds schepen worden gebouwd.
Uit mijn jeugd weet ik me nog te herinneren dat we op gezette tijden gingen kijken bij Scheepswerf Apol in Wirdum (ja,ja, komt het u iets bekend voor: Thomas Rosenboom schreef hierover een roman, de scheepswerf heet bij hem Bepol) of bij de Scheepswerf Doornbos c.s. in Tjamsweer (bij Appingedam). Later, toen we wat verder konden fietsen, gingen we ook regelmatig kijken bij de scheepswerven aan het Winschoterdiep in Hoogezand, Martenshoek. Er was dan een (zijwaartse) tewaterlating van een gebouwd schip dan wel van het casco van een nog verder af te bouwen schip.
Als toeschouwer was het de kunst om zo dicht mogelijk bij de werf te komen. Helemaal gaaf was het als je op de weg tegenover het schip op de helling stond, al liep je dan een vlotte kans dat je voeten niet droog bleven… Het was altijd spannend of de tewaterlating goed ging. Bijna steeds was dat het geval, al herinner ik me eens dat het niet goed ging. Eén deel van het schip bleef op de helling steken, het andere kwam in het water terecht… Hoe dat toen verder is gegaan weet ik niet meer.
Ik moest hieraan denken toen ik vandaag van een vriend een link naar een YouTybe filmpje kreeg gemaild. Het ging over de tewaterlating op 2 maart j.l. van de U.A.L. bij scheepswerf Bodewes te Hoogezand. Spectaculaire beelden! Ik heb de link van hem en van nog een ander filmpje hieronder vermeld:
Als je geïnteresseerd bent: er zijn meer filmpjes…
Persoonlijk vind ik het nog steeds een fantastisch gezicht! Het doet me echt weer aan vroeger denken.
