Als je werk weigert wordt je gekort…
Is dat wel zo?
Op 11 april
jl. schreef ik over een artikel dat Egbert Zijlema, journalist in ruste, op zijn
website had opgenomen. Het ging, in het kort, over het inschakelen van werklozen
voor werk in de kassen in het Westland.
Zijlema heeft nu een vervolg-artikel geschreven naar aanleiding van (lichte)
kritiek op zijn eerste artikel. Ook dit artikel ('Asperges steken') sprak mij
weer aan, reden dat ik het hier van harte aanbeveel.
Het artikel
van Zijlema is te vinden via zijn website www.egbertzijlema.nl
of via deze link: Lees mijn mei-column voor het hele verhaal
Over het
onderwerp is al veel gezegd: in het verleden, in het heden en het zal ook in de
toekomst wel gebeuren. In het verleden
heb ik zelf meegemaakt dat ik gesprekken voerde met geïnteresseerden voor een of
meer vacatures op het kantoor. Er kwamen ook mensen op sollicitatiegesprek die
door een uitkeringsinstantie waren door verwezen. Sollicitatieplicht! Ik heb niet
meegemaakt dat een werkloze een vacature ging vervullen! Wel heb ik meegemaakt
dat men mij openlijk zei dat men niet voor pak weg f 50 - f 100 méér per maand
aan het werk ging… Dit soort opmerkingen heb ik toen onverwijld gemeld aan de
betreffende uitkeringsinstantie; of men er wat mee deed weet ik niet. Soortgelijke
ervaringen hadden tal van bedrijven… Dat was zo omstreeks 1975...
Nog niet zo
lang geleden reageerde een werknemer van een uitkeringsinstantie ergens in het
Westen op een artikel in de krant. Het ging over werkweigering en korten op de
uitkering. Hij schreef dat hij al jaren lang niet had meegemaakt dat er
daadwerkelijk werd gekort: het bleef bij dreigen! Zou dat nu de praktijk zijn?
Ik geloof het nauwelijks, het kan niet waar zijn denk ik in mijn
goedgelovigheid...
