woensdag 25 april 2012

Fantasie voor de politiek: Links – Rechts – Midden…?

De huidige situatie in Nederland is niet te verkopen en feitelijk beschamend

Gelet de vertoning in de Tweede Kamer gisteren ben ik van mening dat het nu de hoogste tijd wordt dat we een ander kiesstelsel krijgen. Het huidig stelsel is sterk verouderd, het heeft zijn tijd gehad. Met alle respect voor onze voorvaderen: er moet nu eindelijk eens vernieuwd worden, oude gewoonten, rechten maar ook plichten kunnen gerealiseerd worden in nieuwe partijen.

Ik ben van mening dat een drie-partijenstelsel de meest voor de hand liggende oplossing is. Gemakshalve heb ik alvast een voorzet gemaakt. Op basis van waar ik denk dat de kiezers, mannen en vrouwen, momenteel ‘politiek’ staan ben ik uitgegaan van een linkse, een rechtse en een middenpartij. Dat zal betekenen dat we de volgende indeling kunnen maken:
Linkse partij: huidige PvdA, SP en Groen Links
Rechtse partij: huidige SGP, VVD en PVV
Middenpartij: huidige CDA, CU, D66, PvdD, OB.

Uitgangspunt bij dit alles zal verder moeten zijn dat het niet is toegestaan om nog andere, al dan niet levensbeschouwelijk of maatschappelijk georiënteerde partijen op te richten (mag wel, maar dan als onderdeel van een L-R-M-partij).  Het lijkt me een groot voordeel dat we dan af zijn van de kans op ‘gedogen’. Waar dat toe leidt hebben we kunnen zien aan het debacle met de PVV.
We zijn dan ook af van kleine partijen die met minder dan 5 zetels in de Kamer zitten. Hoe goed bedoeld ze ook zijn voor de achterban, wezenlijk hebben ze nauwelijks invloed op het politiek geheel. Hooguit  kunnen ze een of meer andere partijen aan een nipte meerderheid helpen. Dat heet dan ook nog principiële hulpverlenen…

Hadden we een drie-partijenstelsel gehad, dan was de brief met voorstellen voor het oplossen van de problemen in Nederland al twee weken geleden in Brussel aangekomen. Dan was de triple-A status ook niet in gevaar gekomen.  Nu is de politiek aan zet, welke partij steekt de nek uit voor vernieuwing van het kiesstelsel?   Mijn idee is bekend en om enigszins in de trant van mr. Frank Visser te spreken: daar moet u het (maar) mee doen!