De crisis in Europa… en Italië

Zijn de Italianen kampioen belasting ontduiking?

Alle landen in Europa (en daarbuiten) moeten bezuinigen. Griekenland is momenteel het schrikbeeld voor velen. Vergeet echter Italië ook niet. De Italiaanse regering moet ook drastisch bezuinigen, ze weet dat. En niet alleen zij weten dat: de Italianen zelf weten heel goed dat het niet langer zo kan blijven. Als je in Italië bent denk je dat het een welvarend land is, kijk maar om je heen. Echter: van al het geld dat er omgaat en verdiend wordt komt slechts een gering deel bij de staat terecht. De Italiaanse regering moet en wil bezuinigen. Ze denken een aanzienlijk deel van de bezuinigingen bij belastingfraudeurs op te halen. Ik vind dat een vreemde uitdrukking, totdat ik méér las: Italianen zijn arm,  dat blijkt uit de belastingaangiften… 25% van de belastingbetalers zegt dat ze € 7500 of minder per jaar verdienen. Iets minder in aantal zegt dat ze niet meer dan € 15.000 inkomen hebben. Minder dan 2 procent zegt een inkomen van € 75.000 te hebben. De minister van financiën  is er zeker van dat er tientallen miljarden aan belastinggelden  worden ontdoken. Hij zegt dat er slechts 3100  belastingbetalers meer dan € 500.000 opgeven, terwijl er slechts 680 personen melden dat ze meer dan € 1 miljoen hadden. Het is volgens hem opvallend dat er per jaar wel 130.000 Mercedessen uit de E-klasse worden verkocht.

En ik maar denken dat alleen Griekenland belastingontduikers heeft…

(Bronnen: o.a. NOS, Trouw)

Waterpeil en Waterschap Veluwe…

Wat moet je daar nu toch van denken

In de Weekkrant van 7 september 2011 las ik het onderstaande artikel:

Na een voorjaar dat extreem droog en zonnig was, met wegzakkende grond- en op­pervlaktewaterstanden, is in de maanden juli en augustus veel neerslag gevallen, op de Veluwe zo'n 200 milimeter meer dan gemiddeld. Daar­door is het neerslagtekort omgeslagen in een neerslag-overschot. In verschillende regio's in het beheergebied van Waterschap Veluwe is de grondwaterstand weer geste­gen. Het bestuur van Water­schap Veluwe heeft daarom besloten om in de laaggele­gen (polder) gebieden eerder dan in andere jaren de op­pervlaktewaterpeilen te ver­lagen naar halverwege het minimum- en maximum­niveau.

Het blijkt dus dat men bij Waterschap Veluwe zich toch echt wel bezig houdt met waterstanden. Men kan waterstanden wel verlagen schijnt het… dan kunnen ze het denk ik ook verhogen! Onbegrijpelijk vind ik het daarom dat men zich tot dusver op geen enkele (voor ons zichtbare) wijze met de waterstand in de Kasteelgracht bezig houdt.  De heer Simon van der Mei heeft, op verzoek van de Dijkgraaf, onlangs telefonisch contact met mij gehad. Hij deelde mee dat de situatie bij Veluwe bekend is, dat er binnenkort overleg van de Dijkgraaf met een wethouder zou zijn… Wellicht zou daar de situatie Kasteelgracht/Woudhuis ook aan de orde komen.  Sindsdien is het stil geworden... Via de Wijkraad hoor of lees ik niets, misschien weet men er ook van niets. Omdat we in de Kasteelgracht heel wat riet hebben, ga ik geleidelijk aan het telefoontje ook maar als het bekende kluitje beschouwen…  

  

Afscheid nemen én opruimen…

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan

Op 4 september j.l. ben ik officieel afgetreden als pastoraal ouderling  in de Wijkgemeente Osseveld-Woudhuis. Dat gebeurde in een druk bezochte kerkdienst in Het Bolwerk.  Met mij waren er nog vijf ambtsdragers die ook aftraden, gelukkig waren er zeven gemeenteleden die in het ambt werden bevestigd, zodat het werk in de kerkelijke gemeente door gaat.

In de huisdienst op 7 september j.l. in Talma Borgh, het zorgcentrum in de wijk Osseveld-Woudhuis, werd ook van mij als ambtsdrager afscheid genomen.  Even tellen liet zien dat ik in 57 huisdiensten als ouderling de Wijkgemeente vertegenwoordigde. Er is ook met de bezoekers van de huisdiensten in Talma Borgh, al of niet tot een kerk behorend, in de loop der jaren een band ontstaan. Dat geldt uiteraard ook voor de andere medewerk(st)ers aan de huisdiensten.

Voorafgaande aan het aftreden heb ik tal van bezoeken bij de mensen thuis afgelegd, dat vergde tijd. Met vaak een dubbel gevoel nam ik afscheid. Je hebt immers veel mooie en blije dingen met de mensen meegemaakt, ook heel erg verdrietige… Dat heeft voor een band gezorgd.  Dat mijn gezondheidstoestand in feite de reden is om te stoppen, is aan de ene kant spijtig, aan de andere kant moet je ook verstandig zijn en kunnen zeggen dat het genoeg is geweest. Zo is het ook hier! 

In een bijeenkomst thuis heb ik op 12 september jl. afscheid genomen van de medewerksters van het Ouderenwerk. We waren het er over eens dat het over en weer prettig samenwerken is geweest.

Om niet helemaal stil te gaan zitten blijf ik nog wat eenvoudige administratieve taken voor de kerk doen. Ik denk dat ik de vrijgekomen tijd probleemloos zal gaan invullen: er is nog zo veel wat ik wel wil lezen en zien…  De tijd zal het leren!  Het ‘aftreden’ zorgt er ook voor dat er heel wat zaken opgeruimd kunnen en moeten worden. Vergaderstukken als agenda’s en verslagen zijn via de papiervernietiger in de blauwe papiercontainer gedeponeerd. Geleidelijk aan komt er wat meer ruimte op en in de nabijheid van mijn bureau… tot groot genoegen van echtgenote…  Ook in de kantoorkast komt wat ruimte vrij, dat zal echter denk ik van korte duur zijn:  echtgenote’s hobbyspullen kunnen daar naar haar mening op een goede wijze opgeborgen worden!

Al met al zien we de toekomst met vertrouwen tegemoet; soms zal er misschien nog wel een soort heimwee zijn, maar ach, dat zal ook wel weer over gaan!

Door  alle omstandigheden is het schrijven op de webblog even wat naar de achtergrond geraakt, ik denk dat ik dat geleidelijk aan wel weer zal gaan inhalen.