Mogen anderen zich bemoeien met de tijd die je aan het gezin schenkt?
De kop van het artikel in Trouw van 13 februari j.l. heb ik letterlijk overgenomen en boven dit blogbericht gezet. Het artikel van Anniek van den Brand gaat over Teunie Luijk uit Alblasserdam. Ze is moeder van een gezin van 10 kinderen. Naast haar gezin heeft ze een folderwijk, brengt en haalt de jongste zoon naar en van school, doet de huishouding en zit ’s avonds ook nog een poosje achter de computer. Ze houdt een eigen webblog (www.eenvoudigleven.blogspot.com) bij, schrijft eens per maand voor Reformatorisch Dagblad een artikel, heeft een boek geschreven over consuminderen. Kortom, een ‘interessante’ vrouw.
Ik heb de webblog opgezocht en ben gaan lezen. Ik kan het al mijn lezers aanbevelen! Ik heb genoten. Ook veel herkenbare dingen kwam ik tegen (ik kom ook uit een groot gezin: mijn ouders hadden 7 kinderen…). Echter: ik werd wat verdrietig over wat zij schrijft op 6 februari j.l. Ik vind het zo aansprekend dat ik hier een screendump van haar webblog plaats:
Als je gaat googelen op de naam Teunie Luijk, lees je veel over haar… Ook kun je de volgende link proberen:
http://www.trouw.nl/tr/nl/4464/Religie-filosofie/index.dhtml (2e pag. van 17).
Met alle respect voor iemands overtuiging, als dat hier al een rol speelt, mag of moet men zich bemoeien met een ander op de wijze zoals hier het geval is? Moet Teunie Luijk nog meer tijd aan haar gezin besteden?
Of: mag Teunie niet haar gaven en talenten gebruiken en er plezier aan hebben omdat er schijnbaar nog steeds mensen zijn die geloven of denken dat het enige recht dat een vrouw heeft het aanrecht is…”?