Verkeer en medicijnen: jaarlijks 50 doden...!

IVM wijst al jaren op de risico’s

Vorig jaar zijn in Nederland maar liefst 50 doden gevallen door rijden onder invloed van medicijnen. Dat blijkt uit een groot Europees onderzoek.  Het Instituut voor Verantwoord Medicijngebruik (IVM) wijst al jaren op de risico’s via de campagne ‘Rij veilig met medicijnen’.

Bron: IVM via Hartflits 16-05-2012

Met de campagne wil het IVM bereiken dat medicijngebruikers vaker checken of hun medicijn invloed heeft. ‘Dat slaap- en kalmeringsmiddelen invloed hebben, is logisch’, zegt Ruud Coolen van Brakel, directeur van het IVM. ‘Maar dat ook zelfzorgmiddelen voor hooikoorts en reisziekte invloed hebben, is minder bekend. Terwijl deze middelen hetzelfde effect kunnen hebben als een paar glazen alcohol’. Het IVM wijst ook apothekers en huisartsen op hun verantwoordelijkheid. Zij zijn verplicht aan hun patiënten te melden dat een middel gevaarlijk kan zijn in het verkeer. ‘We zien in de praktijk dat dit nog te weinig gebeurt’, aldus Coolen van Brakel.

Gele sticker

De uitkomsten van het onderzoek maken de discussie over de functie van de gele waarschuwingssticker weer actueel. Volgens het IVM voldoet de sticker niet, omdat medicijnen die een heel licht effect hebben op het rijgedrag, dezelfde gele sticker krijgen. ‘Gebruikers zien dan geen onderscheid tussen medicijnen met weinig invloed en middelen die je wel degelijk in gevaar kunnen brengen. Het zou goed zijn als er een nieuw systeem komt, waardoor patiënten, maar ook zorgverleners zich beter bewust zijn van de riciso’s', zegt de IVM-directeur.

Op de site www.rijveiligmetmedicijnen.nl kunnen medicijngebruikers opzoeken of zij met hun medicijnen mogen autorijden. Zorgverleners kunnen terecht op de IVM-site www.geneesmiddeleninhetverkeer.nl. Het Regionaal Orgaan Verkeersveiligheid Zeeland (ROVZ) voert op dit moment een campagne om medicijngebruikers op de risico’s te wijzen. Het IVM wil ervaringen met het gebruik van medicijnen in het verkeer verzamelen via het Meldpunt Medicijnen.

(Bron: IVM, via Hartflits van 16 mei 2012)

Unieke onderscheiding… ’Vader van de stent’ geëerd!

Interventiecardioloog prof. Patrick Serruys onderscheiden.

Op 19 mei jl. heeft het Erasmus MC te Rotterdam dr. Serruys onderscheiden voor zijn jarenlange inzet op het gebied van onder andere stents.

Wereldfaam

Prof. Serruys werkte veertig jaar in het Erasmus MC en heeft zich meer dan 25 jaar ingespannen voor toepassing en verbetering van stents. Hij genoot op dit vakgebied wereldfaam. Tijdens zijn afscheidssymposium kreeg Serruys een Erasmus MC-erepenning uitgereikt.

 

Spiraaltjes

Stents zijn hele dunne metalen spiraaltjes die vernauwde vaten openhouden. Wereldwijd hebben honderdduizenden patiënten inmiddels baat gehad bij deze minuscule protheses.

Oplosbaar

Mede dankzij prof. Serruys is de kwaliteit van stents doorlopend verbeterd. Eerst kregen ze een laagje medicijnen (coating), om verstopping in het buisje tegen te gaan. Sinds 2005 wordt in Nederland ervaring opgedaan met biologisch afbreekbare stents. Die lossen zichzelf op als hun werk erop zit.

Vertrouwen

Prof. Serruys heeft onophoudelijk gestreden om deze innovatie geaccepteerd en vergoed te krijgen. Toen dit laatste niet snel genoeg gebeurde, heeft het Erasmus MC de protheses aanvankelijk uit eigen zak betaald. Hij bleef vertrouwen houden: “Het komt in orde, de doorbraak heeft z’n tijd nodig”. En zo gebeurde.

Lof uit VS

Vorig jaar ontving prof. Serruys de hoogste onderscheiding van Amerikaanse cardiologen.

(Bron: “Hartflits Nederland” dd. 23 mei 2012)

Link:  http://hartpatienten.nl/nieuws/vader-van-de-stent-geeerd  

Ten hemel schreiend: vrouwen in hijab en dat in deze tijd..!

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet

Een spreekwoord dat in Nederland maar ook ver daar buiten al heel lang bekend is en toegepast wordt. Niet overal echter…

Zo af en toe lees ik tussen alle activiteiten door een boek, jawel, een echt leesboek, op papier en dus niet een e-reader.

Deze keer las ik het boek “Huwelijksreis in hijab”, geschreven door Alison Wearing en uitgegeven in de reeks “Zilver Pockets”.

Zie de afbeeldingen.

Ik ben over het algemeen mild (vind ik zelf tenminste) in mijn commentaren. Vooral op het gebied van godsdienst enz. houd ik me publiekelijk op de vlakte. Nadat ik dit boek heb gelezen, kan ik niet anders zeggen dat ik de situatie van sommige vrouwen in sommige (islamitische) landen echt ten hemel schreiend vindt. Beschamend zoals er in sommige landen tegen vrouwen wordt opgetreden. Beschamend ook dat de vrijheid van vrouwen zo enorm beknot wordt, soms zelfs met een beroep op de Koran, het Heilig Boek van de moslims. Ga je daar méér over lezen en je in die materie verdiepen, dan blijkt regelmatig dat het in moslimkringen soms voor komt dat er misbruik van de Koran wordt gemaakt… Veelal willen mannen vrouwen geen vrijheid geven, vrijheid waarvan wij vinden dat die heel gewoon is.

Dat het niet zo gewoon is wat ik vind blijkt ook wel uit de oprichting van de beweging “Femmes for freedom”. Op t.v. hoorde ik Hirin Musa bij Knevel en van den Brink een toelichting en informatie geven, met name over het feit dat vrouwen die willen scheiden dat alleen kunnen doen als de man dat wil...
In het boek dat ik las, kwam dit ‘verschijnsel’ ook naar voren. De vrouw zit feitelijk gevangen in het huwelijk. In de Rooms Katholieke Kerk kon je tot voor enige tijd geleden (meen ik) niet scheiden, nu wel onder bepaalde voorwaarden. In Protestantse kringen komt een scheiding zonder al te veel problemen tot stand, al maakt het nog wel uit bij welk kerkgenootschap men is aangesloten. In de islamitische traditie echter is scheiden relatief moeilijk.

Al met al ben ik door het lezen van het boek weer wat wijzer geworden. Ik kon met goede reden tegen mijn vrouw zeggen dat haar situatie naar mijn mening niet ten hemel schreiend is… 

       

”Solidariteit” in deze tijd…?

Het begint een vreemd woord te worden

De betekenis van het woord kan zijn: de leden van een groep onderschrijven een gemeenschappelijk belang, ten gunste de van de groepsleden, maar soms ten koste van zich zelf.  

Ik moest daaraan denken toen ik in de media las, hoorde en zag wat ons nog te wachten staat.  Nu de effecten van het “Lente-akkoord” steeds duidelijker worden begint het woord “solidariteit” ook steeds meer onder druk te staan! Hoe solidair zijn wij, burgers van Nederland, nog?  Ik ben geschrokken van de maatregelen die men denkt te moeten nemen om Nederland weer gezond te maken. Ik ben ook geschrokken van de reacties die op deze maatregelen naar voren zijn gekomen. Wat mij met name is opgevallen is het verschil tussen ‘oud’ en ‘jong’.  Onder ‘oud’  bestempel ik gemakshalve alle mensen die nu niet meer werken en genieten van hun AOW en al dan niet een pensioen. Duidelijk is dat onder ‘jong’ dan de rest van onze bevolking valt. Deze indeling is aanvechtbaar, ik geef het meteen toe. Voor mij is het om mijn mening te (kunnen) ventileren voldoende.

Er is nog een verschil te noemen, n.l. ‘rijk’ en ‘arm’. Wanneer ben je rijk en wanneer ben je arm? Ben je arm als je met behulp van de voedselbank moet zien rond te komen? Ben je arm als je aan de voedselbank door geeft dat je de komende vier weken niet op de uitdelingslijst hoeft omdat je afwezig bent. “Wat zegt u, afwezig?”. 'Ja, ik mag toch ook vier weken naar...' (en vul zelf maar een land in, ik hoorde als land Turkije…). Ben je arm als je van de bijstand krijgt en er in je gezin zowel voor ma en pa en vier kinderen een abonnement voor mobiele telefoon is (alle kinderen wonen thuis en pa en oudste kind werken niet ...) Ben je rijk als je als directeur van de ABN AMRO Bank jaarlijks ruim € 500.000 ontvangt? Ja, zeg ik dan, dan ben je rijk. Dan behoor je tot de groep mensen die zich soms uitspreken over de slechte toestand waarin ons land zich momenteel bevind, ongevraagde adviezen geeft en ondertussen wel gigantische bedragen op strijkt.